Nadpobudliwość może się przejawiać w trzech sferach funkcjonowania dziecka: ruchowej, poznawczej i emocjonalnej. Może występować równocześnie w dwóch, trzech lub   tylko jednej ze sfer rozwojowych. W zależności od tego z jakimi reakcjami mamy do czynienia, taki rodzaj sfery będzie ona reprezentowała.

• Do najbardziej typowych objawów w sferze poznawczej należą: brak skupienia uwagi na jednej rzeczy (szczególnie uciążliwa w czasie lekcji), chaotyczność w działaniu, prace dzieci nie mają logicznego ciągu, odrabianie lekcji zajmuje im bardzo dużo czasu, ich prace są mało efektywne, często nieprzemyślane.

• W sferze ruchowej mamy do czynienia   z następującymi objawami: wzmożona ruchliwość (bieganie, skakanie, wymachiwanie rękami itp.), niemożność usiedzenia
  w jednym miejscu, zapanowania nad własnym ciałem; czasem występują tiki, ta grupa dzieci częściej ulega wypadkom.

• Nadpobudliwość w sferze emocjonalnej przejawia się   zwiększoną wrażliwością na bodźce. W tej grupie spotkamy dzieci obrażalskie, konfliktowe, drażliwe, agresywne, niestabilne emocjonalnie, które z łatwością przechodzą od płaczu do euforii, ale również dzieci strachliwe, bojaźliwe.   Opisane powyżej zachowania sprawiają, iż dziecko nadpobudliwe jest uczniem uciążliwym, z problemami w nauce, które nie wynikają z jego słabszych możliwości intelektualnych.

Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo stanowią liczną grupę w przedszkolu i szkole i wymagają specjalistycznych oddziaływań, by możliwie wcześnie wyeliminować ten rodzaj zaburzenia, który ogranicza normalny rozwój i przeszkadza w osiąganiu wysokich wyników nauczania, nawet u dzieci bardzo inteligentnych.